lunes, 8 de marzo de 2010

RINCÓN POÉTICO

Carmen, una seguidora de los/as Disincreibles nos ha enviado una bonita poesía para que la publiquemos. Gracias!
ALAIOS DA ALMA
Alaios da alma na noite
suspiros internos de dor
tristura coméndome a vida.
Non vexo cal é a saída
non vexo que é o mellor
a pena invade a alegría
a vida perdeuse sen sol.
Camiños escuros por diante
detrás a pregunta: ¿onde vou?
non hai un raiño que leve
alegría, tenrura, ilusión....
¿Quen diría que ía chegar
ata min tamaña opresión,
que a noite ocupara o meu sitio
que non saiba deixar esta dor,
que non vexa cando espertar
que deixara marchar o amor?.
que as tebras non deixen que vexa
a saída a un mundo mellor,
que a impotencia de tanta impotencia
se confunda con días sen sol. Onde está esa man que me acolla? Onde estás miña vida, meu sol, meu recuncho de luz compartido, volvoreta con ás de ilusión?.
COMPARTIDA
Me he enamorado de ti aunque sepa que tu estas compartida.
Ese amor lo he logrado mantener en secreto durante varios años, aunque fue mi alma la que me dijo que no podía aguantar más.
Por eso he decidido decirte que te quiero, aún sabiendo que tienes otro amor.
Enrique sanmartín

1 comentario:

Mirtha dijo...

Qué bonito :)
Os faltan los violines de fondo :)